نوای جنوب:وی با اشاره به اینکه هر کیلو گوجه ربَی را از ما سر زمین کیلویی ۲۵۰۰ تومان می‌خرند، می‌گوید: چیدن گوجه‌فرنگی به قصد فروش ربَی صرفه اقتصادی ندارد چرا که هزینه کارگرش را هم در نمی‌آورد.کشاورز گوجه‌کار بخش ارم شهرستان دشتستان گفت: ۵ ماه دوندگی کرده‌ایم و با هزینه‌های بالا و دست خالی محصول‌مان را به مرحله برداشت رسانده‌ایم اکنون اگر قرار بر بستن درهای صاردات باشد، ناتوان در پرداخت نسیه‌ها و اقساط بانکی روانه زندان می‌شویم.بنا بر آمار جهاد کشاورزی استان بوشهر ۶۰ درصد از محصول برداشت شده از مزرعه‌های گوجه‌فرنگی خارج از فصل استان به صورت تازه خوری و ۴۰ درصد فرآوری شده مصرف می‌شود.

معاون بهبود تولیدات گیاهی سازمان جهاد کشاورزی استان بوشهر گفت: در سال زراعی جاری  ۱۱هزار و ۴۰۰ هکتار از اراضی این استان براساس الگوی ابلاغی زیر کشت محصول گوجه‌فرنگی خارج فصل رفت که پیش‌بینی می‌شود ۶۰۰ هزار تن محصول از این مزارع برداشت شود.

خسرو عمرانی با بیان اینکه کمترین میزان برداشت گوجه‌فرنگی در استان بوشهر مربوط به آبان و بیشترین میزان برداشت در دی است، اضافه کرد: کشت گوجه‌فرنگی در این استان به صورت بهاره و پاییزه است و برداشت اوایل آبان در بخش ارم شهرستان دشتستان شروع شده و بعد از آن شهرستان‌های دشتی و دیّر تا اردیبهشت برداشت را ادامه خواهند داد.

وی افزود: با ورود موج سرما از نیمه دوم آبان به کشور، تنها استانی که برداشت گوجه‌فرنگی خواهد داشت بوشهر است.

هر کیلو گوجه فرنگی ۵۰۰۰تومان آب می‌خورد

به گزارش ایسنا، گران شدن انواع کود، سموم، سبد، بالارفتن هزینه دستمزد کارگران و حمل و نقل و از همه مهمتر خشکسالی‌ها سبب شده که هزینه تمام شده این محصول برای کشاورزان زیاد و سود اصلی نصیب واسطه‌گران شود.

هاشم خدری، کشاورز گوجه‌کار بخش ارم شهرستان دشتستان با اشاره به هزینه بالای تولید، اظهار می‌کند: ارز دولتی برای سم و کودهایی شیمیایی برداشته‌اند و ما مجبوریم از بازار به قیمت ارز آزاد نیازمان را تهیه کنیم، کارگر روزی ۲۰۰ هزارتومان دستمزد می‌گیرد، یک سبد ۱۵ کیلویی۷۵۰۰ تومان آب می‌خورد، با این اوصاف هزینه تمام شده یک کیلو گوجه فرنگی ۵۰۰۰ هزار تومان می‌شود.

گوجه‌هایی که چند دست می‌چرخند تا به مصرف کننده برسند

اگر چه در علم اقصاد واژه دلال معنا ندارد و واسطه‌گیری جز جدایی‌ناپذیر اقتصاد است اما فعالیت افسار گسیخته دلالان در بازار محصولات کشاورزی به درد بی‌درمانی تبدیل شده است که باید فکری به حال آن کرد.

وی با اشاره به اینکه دلال‌ها تعیین کننده قیمت گوجه‌فرنگی هستند، تصریح می‌کند: هر کیلو گوجه فرنگی را از کشاورز سرِ زمین ۶۰۰۰ تا ۷۰۰۰ تومان می‌خرند و به میدان‌های میوه‌وتره‌بار می‌برند سپس چند دست دیگر می‌چرخد تا به مصرف کننده برسد، این‌طور است که سودی نصیب کشاورز نمی‌شود.

این کشاورز با اشاره به اینکه هزینه‌ها را با برآورد برداشت ۷۰ تن در هکتار انجام داده‌ایم، اضافه می‌کند: خشکسالی و گرمای هوا سبب شده میزان تولید محصول گوجه فرنگی کاهش پیدا کند به‌طوری که پارسال از هر هکتار ۷۰ تن محصول برداشت می‌شد اما امسال این رقم به ۴۰ تن کاهش پیدا کرده است.

درهای صادرات را ببندند، کشاورز بدبخت می‌شود!

خدری در ادامه بیان می‌کند: صادرات اکنون در وضعیت خوبی قرار دارد و گوجه‌فرنگی را برای ارسال به کشورهای افغانستان و پاکستان از ما سرِ زمین کیلویی ۹۰۰۰هزار تومان می‌خرند، سود ما اکنون در همین صادرات است.

وی با اشاره به اینکه هزینه‌های بالا و دستِ خالی کشاورز باعث شده است تا خریدهایمان برای کشاورزی نسیه باشد، خاطرنشان می‌کند: با این اوصاف اگر قرار بر بستن درهای صاردات باشد کشاورزان ناتوان به پرداخت نسیه‌ها و اقساط بانکی روانه زندان می‌شوند.

این کشاورز گوجه‌کار بخش ارم شهرستان دشتستان تاکید می‌کند: ۵ ماه دوندگی کرده‌ایم تا گوجه‌فرنگی را به مرحله برداشت رسانده‌ایم اکنون اگر قرار بر نبود صادرات باشد باید فاتحه‌مان را بخوانیم.

گوجه‌فرنگی ربَی هزینه کارگرش را هم در نمی‌آورد

معاون بهبود تولیدات گیاهی سازمان جهاد کشاورزی استان بوشهر با اشاره به وجود ۳ کارخانه فرآوری رب گوجه‌فرنگی در استان بوشهر، گفت: گوجه‌فرنگی‌های درجه ۲ و ۳ به کارخانه‌های فرآوری فرستاده می‌شود. ماده خام این سه کارخانه ۲۰ هزار تن است.

در مقابل خدری با اشاره به اینکه هر کیلو گوجه ربَی را از ما سر زمین کیلویی ۲۵۰۰ تومان می‌خرند، می‌گوید: چیدن گوجه‌فرنگی به قصد فروش ربَی صرفه اقتصادی ندارد چرا که هزینه کارگرش را هم در نمی‌آورد.

وی ادامه می‌دهد: تعدادی از کارگران گوجه‌های چیده شده را به درجه‌های مختلف تقسیم بندی می‌کنند و آن‌گاه است که گوجه درجه ۲ و ۳ را به واسطه‌گرانی که گوجه‌فرنگی ربَی می‌خرند  و درجه یک‌ها را به برای تازه‌خوری به بازارهای داخلی و خارجی می‌فروشیم.

قصه مشکلات گوجه کاران بوشهر مربوط به امروز و دیروز نیست

به گزارش ایسنا، نبود نظامی منسجم برای تعیین قیمت محصولات کشاورزی سبب شده که در مقاطع مختلف از سال با افزایش یا کاهش قیمت محصولی روبه‌رو شویم. گاهی قیمت‌ چنان نجومی می‌شود که دست مصرف کننده از رسیدن به آن محصول کوتاه می‌ماند و گاهی چنان افت می‌کند که کشاورز به زور می‌تواند زیر بار خسارتش قامت راست کند.