نوای جنوب:ارزش و اهمیت والاى اصل مشورت و مشاوره از دیدگاه اسلام، اهمیت ویژگیهاى شوراى مشاوره و مشاورین را در اسلام آشکار مى‏سازد، مشاور در حقیقت رکن اصلى نیل به حقائق و واقعیات و جلوگیرى از خطا واشتباه و تثبیت محور حرکت انسانها به سوى نیازمندى‏هاى فردى واجتماعى و معنوى به شمار مى‏رود.
حال باید دید مشاور در اسلام چه کسى باید باشد؟ و چه صفات و ویژگیهائى را باید داشته باشد؟
مشاور از دیدگاه اسلام هر انسان عاقل و بصیر و آگاهى است که دیدگاه اسلامى داشته، با تقوا و خیراندیش بوده، داراى کمالات نفسانى و خالى از فساد اخلاق و مبرا از انحرافات فکرى و عقلى و عملى باشد پس مشاوره در اسلام داراى حدود و مقرراتى بوده، مبتنى بر اصول و معیارهائى مى‏باشد.
امام صادق‏علیه السلام فرمود:
«المشورة لا تکون الا بحدودها فمن عرفها بحدودها والا کانت مضرتها على المستشیر اکثر من منفعتها».
مشورت باید با حدود و مقررات و به شرائط خاص خودش انجام پذیرد و کسى که این حدود را بشناسد مشورت او منتهى به خیر مى‏شود و کسى که حدود و شرائط مشورت مفید را نداند، زیان آن بر مشورت کننده بیشتر از منفعت آن مى‏باشد. (1)
مطابق این کبراى کلى مشاور متصف به یک سلسله از صفات بوده و یک سلسله از صفات را نیز باید نداشته باشد. صفاتى که مشاور از دیدگاه اسلام باید آن‏ها را داشته باشد به قرار زیر است:
1 - مشاور باید عاقل و صاحب راى و نظر باشد زیرا طبیعى است انسانى که اطلاعات لازم و خبرگى کافى در مورد مشورت نداشته باشد، مشورت با او نه تنها مفید نیست، بلکه ممکن است راهنمائى‏هاى ناشیانه او باعث انحراف بوده، زیان و ضرر به دنبال خود داشته باشد.
امام باقرعلیه السلام از پیامبر گرامى اسلام‏صلى الل.ه علیه وآله نقل مى‏کند که از او از معناى حزم واحتیاط سئوال کردند در پاسخ آن فرمود: «مشاورة ذو الرای و اتباعهم‏»یعنى: حزم و احتیاط در امور همان مشاوره با انسان‏هاى عاقل صاحب راى و نظر مى‏باشد. (2)
این نوع از مشورت داراى منافع کثیر و حداقل موجب پشیمانى وندامت مشورت کننده نمى‏شود.
ابى جارود از امام باقرعلیه السلام نقل مى‏کند که فرمود: در کتاب تورات چهار جمله وارد شده است از جمله آنها این است: «من لا یستشیر یندم‏» (3) کسى که با صاحب فکر و نظر در امور خود مشورت نکند، پشیمان و نادم مى‏گردد. و همواره در مخاطرات و گرفتاریها واقع مى‏شود.
و در روایت دیگرى چنین نقل شده است: «خاطر بنفسه من استغنى برایه‏». (4) کسى که بدون مشورت به راى خود عمل کند و خود را بى‏نیاز از مشورت با صاحب نظران بداند، در انجام امور خود را به مخاطره انداخته است.
و در روایات و احادیث وارده از ائمه‏علیهم‏السلام انسان عاقل به عنوان «قرین مرشد» تعبیر آورده شده است چنانکه مفضل بن عمر از امام صادق‏علیه السلام نقل مى‏کند که فرمود:
«...من لم یکن له قرین مرشد متمکن عدوه من عقبه‏». کسى که براى او دوست نزدیک ارشاد کننده افکار او نداشته باشد چه بسا دشمن او از پشت‏سر او قدرت حمله بر او را داشته باشد.
طبعا «قرین مرشد» انسان عاقل داراى ورع و تقوا مى‏باشد زیرا راهنماى باطنى ارشاد کننده به نام عقل را همراه خود دارد و این راهنما او را به خیر امر مى‏کند و او را از بدیها و زشتیها باز مى‏دارد.
سلیمان بن خالد مى‏گوید: از امام صادق‏علیه السلام شنیدم که فرمود:
«استشر العاقل من الرجال الورع فانه لا یامر الا بالخیر و ایاک و الخلاف فان مخالفة الورع العاقل مفسدة فی الدین والدنیا». (5)
با مردان عاقل و با تقوا مشورت کن زیرا او جز به خیر دستور نمى‏دهد و مواظبت داشته باشد واز مخالفت‏با راى مشاور عاقل و با تقوى بپرهیز زیرا این کار باعث فساد در دین و دنیاى انسان مى‏گردد.
مشاوره در فرهنگ اسلامی جایگاه مشخص و پراهمیتی دارد، قران بر این امر ارزشمند تأکید کرده است بنابرای یکی از ویژگی های مهم مسلمانی، مشورت دهی و مشورت پذیری است.  
مشورت با فهمیدگان و تجربه‌داران موجب رونق همهء امور می شود. کارهای آموزشی، فرهگی، اجتماعی و اقتصادی و مخصوصا سیاسی و ... با مشورت به بهترین شکل ممکن، به نتیجه می رسد.
استفاده از نیروی شور مشاوران، قدرت تصمیم‌گیری و اجرا را چندبرابر می کند.
مدیران در هر رده ای و در هر زمینه ی کاری به مشورت مشاوران نیازمندند و باید به نحو مطلوبی از افراد آگاه باتجربه دعوت به هم فکری کنند.
نکته ای که در امر مشاوره همواره باید مد نظر مشورت گیرنده باشد این است در شناسایی و انتخاب مشاور بسیار دقیق عمل کند. در بحث مدیریت بالاخص مدیریت هایی که انتظارات بیشتری از آنهاست، سعی در انتخاب مشاور مٶثر و دقیق و نکته دان مسئولیت اصلی مدیر است.
البته مشاور باید چندین خصوصیت داشته باشد تا بتواند در گروه مشاوران امین قراربگیرد. از جمله صفات مشاور قابل اعتماد، چند ویژگی زیر است:
۱. ایمان و خداباوری.
۲. آگاهی بر موضوع.
۳. تجربه کافی.
۴. خیرخواهی شخصی که از او مشورت خواسته است.
۵. روراستی و صداقت.
۶. پرهیز از منفعت و مصالح شخصی.
و ...
 شخص مشاور باید این ویژگی ها را در کردار و گفتار خود نشان داده باشد تا بتوان به او اعتماد کرد و به عنوان مشاوری امین از پیشنهادهایش بهره برد. اگر مشاور پس از خداباوری از موضوعی که در آن مشورت می دهد، علم و تجربه ی کافی نداشته باشد  و از روراستی و صداقت و خیرخواهی نیز بی بهره یا حتی کم بهره باشد، به بی راهه می رود و کسی را که به او اعتماد کرده نیز از هدفهایش دور می کند.
مدیران به طور خاص به مشورت نیاز دارند اما ٱنچه که به مدیریتشان برکت و رشد می دهد، نظرخواهی از مشاورانی است که صفات لازم را داشته باشند و در مسیر مشاوره کیسه ای برای خود ندوزند.