نوای جنوب:نقفدی بر المان «مرد دریا» در ساحل گناوهفرزاد دشتی‌زاده | هنرمند و معمار گناوه‌ای

مجسمه های شهری بر خلاف المان‌های شهری، شفاف موضوع خود را بیان می‌کنند.

یک مجسمه شهری آن هم با موضوع خاص نیاز به مطالعات تاریخی فرهنگی و میدانی دارد؛ یک حجم مدرن نیست که نگاه شخصی هنرمند آن باشد.

از این که بگذریم، پوشش آن یک پوشش غربی‌است با دوربین تک چشم غربی که کاشفان و فاتحان و استعمارگران را تداعی می‌کند.

موضوع مردان دریانورد ما موضوعی نیست که زمان آن‌ها در قرون گذشته باشد و ما تصوری از آنان نداشته باشیم؛ گناوه هنوز هم ناخدایان خود را دارد و آنها پدران و عموهای ما هستند و می‌دانیم که این مجسمه اهانتی است به ناخدایانی که بار توسعه این شهر را بر دوش کشیدند.

پس می طلبید برای ساخت مجسمه شهری با چنین مضمونی فقط دست به دامن تکنیک اجرایی نمی‌شدند و سواد و مطالعات پشتش می بود و یا حساسیت های کارفرما و یا نظر مدیریت مربوط بر آن.

این مجسمه یک کار ضعیف نیست بلکه یک کار اشتباه و مضر می‌باشد و ضررِ ماندنِ این مجسمه و ایجاد نگاه و تصورات کودکان نسبت به دریانوردان ما جبران ناپذیر است.

از دیروز که نصب شده از هر کودکی نظرش را در مورد مجسمه بپرسید با چنین جواب های روبرو می شوید (دزد دریایی _ جک اسپارو _دزدان دریایی کارائیب و .. )

پس هر چه زودتر از فضای شهر حذف شود بهتر است و از همشهریان خود می خواهم در رابطه با چنین کج سلیقه‌ای در مورد فرهنگ این شهر کوتاه نیایند.

کاش شهرداری و مدیریت سیما و منظر شهری با دانش در مورد شهر برخورد می نمودند و این نگاه فانتزی نوجوانانه را تمام می‌کردند.

از فلامینگو های بی ربط تا قاصدک های نوری که امروزه به عنوان زباله های شهری از آن یاد می شود و حالا این مجسمه کریستف کلمب، جک اسپارو و یا هر چیز دیگری که اصلا نتوانست در دل مردم جای کند و سیل عظیم انتقاد را از روز اول ایجاد کرد.