نوای جنوب:ای‌کاش حالا که نیست، سردیسی از او در همان گوشهٔ غربی میدان شهر جایی که روزی دکان و دکهٔ مطبوعاتی علی پیرمرادی به فرهنگ شهر جان می‌داد، نصب کنند. کاش خیابانی را در برازجان به نامش کنند و کاش نام او را به سردر مدرسه‌ای برگردانند که روزی با ثروت شخصی در محلهٔ محروم برازجان ساخت.

نوای جنوب:گاهی حقیقت خیلی تلخ تر از یک نوشته می باشد، و میدانم ما آدمها همیشه چیزهایی را فراموش میکنیم که عمری به آنها مدیونیم! 

بنام کسی که عشق را آفرید تا عاشق تنها باشد!! اما گاهی میگویم بلندترین شاخه درخت هست که تنهایی را می میفهمد! راستی خدا از بزرگی تنهاست؟ یا ازتنهایی بزرگ؟ پس به یاد کسی که تنها بود اما باخدا بود!!

نوای جنوب:بعداز ظهر سه شنبه پیکر زنده یاد علی پیرمرادی در برازجان تشیع و به زادگاهش روستای زیارت دشتستان منتقل و درانجا به خاک سپرده شد ،در مراسم امروز دکتر بوستانی فرماندار دشتستان،مهندس قدوسی شهردار برازجان و تعداد زیادی از مسئولین ،مسئولین رسانه ها و مردم برازجان حضور داشتند 

نوای جنوب:

مجید کمالی پور

روزهای چهارشنبه پدر زودتر از همیشه می‌آمد خانه ... بعد از خواندن نمازش، روی فرشی که مادر وسط حیاط پهن کرده بود می‌نشست و موج رادیو را آنقدر می‌پیچاند تا صدای گوینده صاف شود. «ساعت بیست، اینجا تهران است صدای ایران ..»

نوای جنوب:دیشب خسته از سفری چند ساعته رسیدم ،همینطور داشتم واتساپ را چک میکردم،اقای گله داری از همکاران شهرداری که همسایه علی بود پیام داد،

علی پیرمرادی نیم ساعت قبل فوت کرد!