این آزمایش کجا و توسط چه افرادی انجام شد؟

خطرناک ترین قسمت این آزمایش در واقع سقوط هواپیما بود. این کار توسط تیمی از خلبانان آزمایشی سابق ایالات متحده انجام شد. اولین وظیفه آنها این بود که محل مناسب سقوط را پیدا کنند. ماه ها طول کشید تا تیم تحقیق، مکان مناسب را پیدا کند. در بستر خشک شده دریاچه، لاگونا سالادا در مکزیک، جایی که زمین مسطح و بدون سکونت بود، آنها سقوط بوئینگ ۷۲۷ را بازسازی کردند.این تیم، مکزیک را انتخاب کرد، چراکه ایالات متحده اجازه انجام این آزمایش را نداد. یک تیم سه نفره در کابین هواپیمای بوئینگ ۷۲۷، خطرناک ترین کار را در این آزمایش داشتند. این هواپیما توسط یک خلبان سابق ۷۲۷ به نام کاپیتان جیم باب اسلوکام هدایت می شد که آخرین نفری بود که هواپیما را ترک کرد. کل تیم خلبانان با چتر نجات از این پرواز یک طرفه دراماتیک خارج شدند.

ایمن ترین صندلی های پرواز در صورت سقوط هواپیما کدامند؟

این آزمایش، داده‌های زیادی را در مورد صندلی‌هایی ارائه کرد که می‌توانستند امن‌ترین باشند. با بررسی فاصله لاشه هواپیما و محدوده آوار، محققان دریافتند که صندلی ۷A بوئینگ ۷۲۷، تقریباً ۱۵۰ متر از نقطه سقوط هواپیما پرتاب شده است. کابین خلبان به طور کامل از بقیه بدنه جدا شده و پرتاب شده بود. نوک هواپیما کنده شده و به سمت عقب حرکت کرده بود و این وضعیت باعث شده بود که چند ردیف جلویی با دوازده برابر نیروی گرانش، خطرناک ترین ضربه را متحمل شوند. بنابراین، یافته اصلی این بود که مسافران نزدیک به نقطه شکست هواپیما، هر کجا که باشد، احتمالاً در همان ابتدا از بین می‌روند.

هیچ دو تصادفی شبیه هم نیستند. زنده ماندن، بستگی زیادی به قسمتی از هواپیما دارد که اول می شکند. در این آزمایش ردیف ۷ و جلو خطرناک ترین بودند. ردیف ۸ و پشت با ضربه های عمودی زیاد احتمال آسیب دیدگی جدی داشتند اما می توانستند زنده بمانند. با این حال، مسافران در عقب هواپیما، بهترین شانس را داشتند که بدون هیچ آسیب جدی بیرون بروند. نشستن در پنج ردیف نزدیک به هر خروجی، بهترین شانس را برای تخلیه سریع‌تر مسافران می‌دهد.

منبع:برترین ها