نوای جنوب:ه نقل از فرارو، تصاویر پریت اودی، با رنگ‌های نیلی، صورتی‌، آب نباتی و پرتقالی، نوستالژی تلخ و شیرینی را القا می‌کند.

بیشتر عکاسان ترجیح می‌دهند که تجمل و مقیاس وسیعی را که امروزه دبی با آن شناخته می‌شود را نشان دهند، از آسمان‌خراش‌های عظیم گرفته تا تپه‌های شنی بلند و خطوط ساحلی فراگیر، اما طرفداران اودی می‌گویند که تصاویر عجیب او آن‌ها را به یاد دوران ملایم‌تری می‌اندازد.

به گفته اودی، افرادی در سراسر جهان با او تماس گرفته اند که احساسات مشابهی دارند. او می‌گوید: آن‌ها می‌گویند تصاویر آن‌ها را به زمانی دیگر می‌برد. این به آن‌ها احساس گرما می‌دهد... یک شادی. به آن‌ها یاد دوران کودکی آن‌ها می‌پردازد، و این یک احساس جهانی است، نه فقط در دبی.

برخلاف فولاد و شیشه‌هایی که شهر را می‌سازند، اودی لحظات آرام و متواضعی را ثبت می‌کند. او قصد نداشت سمت دیگری از شهر را نشان دهد.

اودی، ۴۶ ساله که اصالتاً اهل سکوندراآباد در جنوب مرکزی هند است، در اوایل دهه ۲۰۰۰ به دبی نقل مکان کرد. او می‌گوید: من در دهه ۹۰ بزرگ شدم، بنابراین ناخودآگاه تحت تأثیر آن دوران هستم.

اودی می‌گوید که دوست دارد کارش لوکیشن را انتزاعی کند، و فقط بخش کوچکی از یک صحنه وسیع‌تر را نشان دهد، چیزی که با حفظ ناملموس بودن جغرافیایی، یک احساس یا اشتیاق جهانی را در بر می‌گیرد. او می‌گوید: یک سورئالیسم در آن وجود دارد، احساس می‌کند جای دیگری است.

تصاویر او حس عجیبی از دیگری بودن، مکان یا زمان دیگری را منتقل می‌کند. اودی می‌گوید اگرچه خودش را یک علاقه‌مند به ماشین‌های کلاسیک نمی‌داند، اما عاشق طراحی و زیبایی‌شناسی آن‌ها است و معمولاً هر زمان که برای عکاسی در شهر بیرون می‌رود، حداقل یک ماشین قدیمی پیدا می‌کند.

وی که یک عکاس پرتره حرفه‌ای است، می‌گوید این عکس‌های منظره، اشتیاق جدیدی هستند که او در سکوت وهم‌آور محدودیت‌های قرنطینه کرونا شروع به توسعه آن کرد.

او افزود: در طول دوره کرونا، همه چیز تعطیل شد و من کاری نداشتم وارد شوم. وقت آزاد زیادی داشتم، بنابراین شروع کردم به قدم زدن در خیابان ها، عکس گرفتن و انتشار آن‌ها در اینترنت. بنا به دلایلی، این تصاویر توجه من را به خود جلب کرد.

طی دو سال گذشته، تصاویر عکاس هندی طرفداران زیادی برای او در شبکه‌های اجتماعی به دست آورده است و محبوبیت او همچنان رو به افزایش است.

وی می‌گوید: اولین چیزی که من را جذب می‌کند رنگ است. پالت‌های رنگی، مینیمالیسم و سادگی خاصی در یک صحنه. اگرچه عکس‌های او به‌نظر می‌رسد که از روی فیلم گرفته شده‌اند، اما تمام عکاسی اودی روی یک دوربین دیجیتال انجام می‌شود.

قبل از اینکه اودی از یک منطقه خاص عکاسی کند، در اطراف قدم می‌زند و شخصیت آن را احساس می‌کند. او می‌گوید این رویکرد آهسته اجازه می‌دهد تا تصاویر صادقانه‌تر و صمیمی‌تری داشته باشیم.

اودی می‌گوید: این بدان معناست که شما می‌توانید جزئیات دقیق تری از آن منطقه خاص و نحوه زندگی مردم را ببینید. شما با پالت رنگ منحصر به فرد آن منطقه خاص آشنا می‌شوید.