نوای جنوب:مارشال برمن در کتاب تجربه مدرنیته تلاش می کند مدرنیته را از خلال مطالعه متون ادبی و همچنین محیط های جغرافیایی و اجتماعی فهم کند. وی معتقد است همه این موارد درگیر تجربه و جهان مدرن اند، جهانی که در آن همه آنچه سخت و استوار است دود می شود و به هوا می رود:

«مدرن بودن یعنی زیستن یک زندگی سرشار از تناقض. همزمان باید مهیای نابودی امکانات عینی و ذهنی گذشته و آفرینش امکانات جدیدی باشیم.» 

این کتاب تلاش دارد از خلال مطالعه متون مختلف در فهم این تناقضات به ما کمک کند تا بتوانیم از میان نیروهایی که هویت ما را شکل می بخشند بهتر عمل کنیم و درگیر ارتجاع یا افراط نشویم. 

واقعیت بنیادین زندگی مدرن آن است که این زندگی اساسا امری متناقض است: «از یک طرف صنعت و ماشین را وارد می کند و از طرف دیگر طبیعت و انسانیت را می گیرد.»

حمایت با شور و شوق از صنایع در شهرستان های استان بوشهر برای توسعه همانقدر گمراه کننده است که حمایت از محیط زیست منهای صنعت. باید بپذیریم هم این را و هم آن را. چگونه؟ از طریق دیالکتیک طبیعت و صنعت که طبیعتا میان اعضای جامعه بایستی رخ دهد تا راهی از آن تراود که بیشترین منافع را متوجه نسل های آینده کند.

برمن تلاش می کند مدرنیسم پویا و دیالکتیکی (تضاد) را در این زمان تحقق ببخشد. برمن همزمان هوادار پرشور و دشمن زندگى مدرن است. 

آیا چاره ما نیز همین پویایی و دیالکتیک نیست؟