نوای جنوب:امیرحسین تاجدینی – از تاریخ ۱۳۹۹/۰۲/۲۱ که آقای ایرج خرمدل به مدیر عاملی منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس جنوبی منصوب شد بیش از سه ماه می گذرد به این مناسبت در نوشتار زیر به نقد عملکرد سه ماهه مدیر عاملی وی بر منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس می پردازم
در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس جنوبی مزیت های خوبی از جمله زمین‌های فراوان و قطعه‌بندی شده، وجود مواد اولیه و زنجیره تامین، معافیت‌های مالیاتی و سایر مشوق‌ها و نیز بودن پایانه بار، بندر و اسکله، فرودگاه و سایر امکانات موجود می باشد اما بازهم دراین منطقه شاهد عدم استقبال مناسب سرمایه گذاران در صنایع پایین دستی می باشیم که در ذیل به علل این موضوع و عملکرد آقای خرمدل می پردازم.

سازمان منطقه ویژه هدف خود را که ساخت و ایجاد زیرساخت‌های عمومی همچون راه، راه‌آهن، بندر، فرودگاه، برق، آب و زیرساخت‌های ارتباطی جز وظایف و مأموریت‌های این سازمان است را فراموش کرده و کاملا به مسایل درونی خود مشغول شده است.

سرمایه گذاری و سرمایه گذار در منطقه ویژه با اولین سدی که مواجه می شود واحد جذب سرمایه منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس جنوبی است این واحد که آنچنان که از نام آن بر می آید باید سرمایه و سرمایه گذار را جذب کند اما بیشتر سرمایه و سرمایه گذار را دفع و اصطلاحاً فراری می دهد از برخورد با سرمایه گذاران گرفته تا تایید طرح های سرمایه گذاری که خود پروسه ای طولانی و سلیقه ای می باشد تا تخصیص زمین که برای مثال سرمایه گذار تقاضای ۳۰۰۰ متر زمین برای طرح خود کرده است که واحد جذب سرمایه بدون دلیل منطقی تنها با ۱۰۰۰ یا ۱۵۰۰ متر زمین موافقت می کند همین موضوع اولین مشکل را برای سرمایه گذار ایجاد می کند که باید تمامی فعالیت های خود را در فضایی با تراکم بیشتر انجام دهد و جایی برای توسعه آینده واحد تولیدی باقی نمی ماند. سابقاً زمین ها به صورت اجاره به شرط تملیک در اختیار سرمایه گذار قرار داده می شد که به تازگی به صورت فقط اجاره در اختیار سرمایه گذار قرار می دهند که همان مقدار جذابیتی که قبل از این برای سرمایه گذار داشت را نیز از بین می برد.

آقای خرمدل در حکم سرپرست واحد سرمایه گذاری منطقه ویژه خواهان پیگیری موضوعات زیر از سرپرست واحد شده اند:

((برنامه ریزی و پیگیری جهت ایجاد زیرساخت های لازم به منظور توسعه صنایع پایین دستی نفت، گاز و پتروشیمی و زنجیره های تامین و تولید برای اشتغالزایی ،افزایش درآمد و جهش تولید.
تلاش در جهت رفع محدودیت های سرمایه گذاری طی نشست های برنامه ریزی شده با سرمایه گذاران و تسهیل گری فرآیندها و هماهنگی و برنامه ریزی لازم جهت تسریع در فرآیند درخواست متقاضیان سرمایه گذاری وفق شیوه نامه ابلاغی معاون محترم وزیر و دستورالعمل های داخلی و پایش اجرایی شدن مفاد شیوه نامه مذکور در راستای بهبود مستمر.
مکانیزه نمودن سیستم ها و فرآیندهای کاری ،شفاف سازی و چابک نمودن سازمان در راستای افزایش سطح رضایت مندی کلیه ذینفعان))

اما با توجه به گذشت بیش از سه ماه از این حکم هنوز در روند این واحد هیچگونه تغییری مشاهده نمی شود!!!

منطقه ویژه به علت عدم توجه و سرمایه گذاری های جدید در زیرساخت ها عملا خدمات استانداردی برای ارایه ندارد و در پاسخ سرمایه گذار برای انشعاب برق و آب و کریدور جهت تامین خوراک در اکثر موارد پاسخ منفی مواجه می شود، در مبحث خطوط شبکه انتقال و توزیع نیز هنوز به طور کامل تکمیل و به بهره برداری نرسیده است. که این معضل مشکلات بسیاری را برای سرمایه گذاران ایجاد می کند. یکی دیگر از مشکلات سرمایه گذاران نبود شبکه انتقال و توزیع آب جهت خدمات دهی به سرمایه گذاران می باشد که علاوه بر نبود شبکه، منطقه ویژه با کمبود آب نیز مواجه است. در بخش ارایه خدمات در مورد زباله ها و ضایعات صنعتی و سیستم مدیریت پسماند منطقه با وجود راه اندازی واحد لندفیل دفع پسماند منطقه ویژه که در سه فاز لندفیل پسماند، بازیافت و زباله سوز طراحی شده که در تاریخ ۲۱ خردادماه امسال فقط واحد لندفیل پسماند در مساحت سه هکتار افتتاح شد که جهت دفن مواد زائد جامد خطرناک می باشد که عملا پاسخگو پسماندهای صنعتی نبوده و پس از سالیان متمادی منطقه هنوز دارای سیستم استاندارد و ایمنی جهت پسماند های صنعتی نمی باشد و خدمات دهی در سطحی بسیار نازل در حد جمع آوری پسماند خود منطقه ویژه محدود شده است.

در مورد آلودگی ها در منطقه عسلویه،  ۲۴ پالایشگاه گازی و ۱۴ مجتمع پتروشیمی وجود دارد که از این تعداد فقط سه واحد پتروشیمی موفق به کسب امتیاز صنعت سبز از سازمان محیط زیست شده اند. سهم گازهای آلاینده خروجی این مجتمع ها ۹۲ درصد متعلق به پالایشگاه های گازی و هشت درصد مربوط به پتروشیمی ها می باشد. پالایشگاه های گازی از صنایع آلاینده منطقه هستند و معمولا تصفیه خانه فاضلاب کامل ندارند و فقط یک پیش تصفیه روی فاضلاب خروجی خود انجام می دهند که تنها موجب رقیق شدن فاضلاب می شوند و نیازمند انجام پروسه تکمیلی تصفیه فاضلاب است که انجام نمی شود. یکی دیگر از کانون های شدید آلایندگی در منطقه ویژه وجود انبار های رو باز گوگرد و نقل و انتقال غیر استاندارد می باشد که علیرغم شکایت محیط زیست هنوز اقدامی جهت مکانیزه کردن انبار های گوگرد مشاهده نمی گردد. از دیگر از منشاء های آلودگی در منطقه ویژه گاز منتشر شده ناشی از بدسوزی فلرها و همچنین نشت گاز از پالایشگاه‌های گازی می باشد که تا کنون هیچگونه اقدامی جهت رفع آن انجام نگردیده است.

در مورد مسولیت های اجتماعی منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس و عملکرد آن در مطلب آینده به طور مفصل پرداخته خواهد شد.