نوای جنوب:گاه بشر در دایره‌ی امکان، چنان در تنگنای تنهایی و دلتنگی و غلیان گدازه‌های روحی و شراره‌های اندرونی خویش قرار می گیرد که احساس بی تکیه‌گاهی او را به گوشه‌ی میدان عدم می‌کشاند، چنان که ما، در تهاجم موج اندوه عروج مادر مهربانمان بدان مصیبت جانکاه دچار شدیم.

نوای جنوب:مشیت الهی بر این قرار گرفت که در عزای عزیزمان به سوگ بنشینیم؛ عزیزی که وجودش آرامش بود و حضورش صفا. او که با رفتنش آتش به جانمان انداخت و حسرتی همیشگی بر دلمان گذاشت.

نوای جنوب:آری چه غرور آفریننده آن مدیرانی که در کمال صداقت ودرستکاری پیشقدم اند.