فارس پلاس؛ روایت روز- حسن روحانی درطول زمان ریاست جمهوری‌اش برخوردهای ناپسندی به ویژه با منتقدان داشته است. صفات و الفاظ ناروایی که وی منتقدان را با آن خطاب قرار می‌داد و درواقع با این ترفند سخنورانه سعی می‌کرد که وجهه منتقدان را نزد افکارعمومی از بین ببرد بعضا آنقدر زیاد است که عدد و رقم آن‌ها از پنجاه توهین نیز تجاوز کرده است.

اما اخیرا وی با عقب نشینی از اینکه منتقدان خود را «کم سواد» خوانده است، در دیدار با جمعی از مدیران سابق آموزش عالی و استادان دانشگاه‌ها با بیان اینکه حرف من با دانشگاه و اساتید این بود که در مسائل مهم کشور دخالت کنند، بیان کرد: «یکی از تهمت‌هایی که علیه من شایع شد این بود که گفته‌ام منتقدین من بی‌سوادند. ماجرا بدین قرار بود در یک جلسه که با اساتید دانشگاه داشتم خطاب به آن‌ها گفتم برجام یک مسأله ملی است، همه درباره آن حرف می‌زنند، حتی کم‌سوادها هم راجع به آن حرف می‌زنند، شما که استاد و دانشمند و باسوادید چرا در این مسأله مهم سکوت کرده‌اید و حرف نمی‌زنید؟»

وی افزود: « این جمله من بود که بعد شایع کردند من گفته‌ام همه منتقدین من بی‌سوادند، من همواره به منتقدین دولت احترام می‌گذاشتم و اصلاً کلمه بی‌سواد را به کار نبردم. من انتقاد به دولت را مفید می‌دانستم ولی تخریب و تحریف و تهمت را با موازین اسلامی و اخلاق و اصول همزیستی متضاد می‌دانم.»

این درحالی است که اگر نگاهی به صحبت‌های روحانی در آن جلسه بندازیم، وی اساتید را به دو دسته منتقد و موافق تقسیم بندی  و منتقدان را کم سواد توصیف می‌کند. وی که در این جلسه با لحن تندی صحبت می‌کند با گلایه از دانشگاهیان که چرا از توافق ژنو طرفداری نمی‌کنند، گفت: «یک گله از دانشگاه‌ها دارم. دوست ندارم دانشگاه‌ها را نقد کنم. خود شما باید از دانشگاه نقد کنید. چرا یک کار بزرگ بین المللی انجام می‌شود، اساتید دانشگاه به طور خصوصی برای رئیس جمهور نامه می‌نویسند و چرا نمی‌آیند (علنی) صحبت کنند.»

وی می‌افزاید: «لااقل این توافق ژنو اولین گشایش برای دانشگاه و برای پول دانشجویان بود. نقد کنند اشکالی ندارد، چرا یک عده کم سواد بیایند حرف بزنند؟ اساتید دانشمند ما، بزرگان دانشگاه چرا خصوصی حرف می‌زنند. چرا به میدان نمی‌آیند.»درواقع نوع سخن روحانی به این وجه بود که چرا برخی اساتید دانشگاه‌ها از مذاکرات هسته‌ای دولت وی حمایت نمی‌کنند و به طور خصوصی با وی مکاتبه می‌کنند اما در اصل وی اساتید منتقد را افرادی کم سواد می‌خواند.

با این حال، چسباندن صفات ناروا و ناپسند به منتقدان دولت به این موضوع منحصر نمی‌شود که بتوان فقط آنرا در فضا و شرایط خاص خود توضیح داد و توجیه کرد. توهین‌هایی چون «بی‌شناسنامه»، «عصرحجری» «ترسو و بزدل»، «بروند به جهنم»، «حسود»، «کاسب تحریم»، «هوچی باز»، «مستضعف فکری»، « تازه انقلابی شده»، «عقب مانده » و چه و چه را نمی توان چندان با این شرایط تغییر داد.البته حسن روحانی در تغییر سخنانش مسبوق به سابقه است و در زمان ریاست در دولت‌های یازدهم و دوازدهم نیز منکر برخی از سخنان خود از جمله وعده مهم گزارش 100 روزه شد.

این درحالی است که وی در یکی از برنامه‌های ضبط شده تبلیغاتی خود در رسانه ملی گفت: «راه‌حل‌های کوتاه مدت یک ماه و ۱۰۰ روزه برای حل مشکلات و معضلات اقتصادی، اجتماعی و سیاست داخلی و خارجی در دولت تدبیر و ا مید پیش‌بینی شده است که با این برنامه ما می‌توانیم در یک فرصت کوتاه شاهد تحول اقتصادی باشیم.» موضوعی که به برگ برنده تبلیغاتی وی در انتخابات ریاست جمهوری در سال 1392 تبدیل شد.

اما وی روحانی در یک نشست خبری به طور کل این موضوع را منکر شد و گفت:‌ «مگر کسی عقل نداشته باشد که بگوید ۱۰۰ روزه مشکلات را حل می‌کنم. این دروغ بزرگی است که برخی آدم‌های مخرب آن را تکرار می‌کنند.»از سوی دیگر باید گفت که غیر از روحانی اعضای دیگر دولت وی از جمله «اسحاق جهانگیری» (حسود، پاسخ 5 دقیقه‌ای به منتقدان ) معاون اول و «سید عباس آخوندی» (مسافران کشته شده قطار بیمه‌اند، مزخرف بودن مسکن مهر و توهین به خبرنگار زن) نیز با همین شیوه توهین آمیز مخاطبان را خطاب قرار می‌دادند. درواقع روش دولت حسن روحانی در مواجهه با منتقدان بیشتر همین توهین‌های مکرر بود. موضوعی که اغلب با کری‌های سیاسی نیز همراه می‌شد.با این حال حسن روحانی به گونه‌ای رفتار می‌کند که گویی مخاطب از گذشته بی‌خبر است و به نوعی با رفتاری توهین آمیز در عمل مخاطبان خود را کم سواد قلمداد می‌کند. این درحالی است که وی به عنوان یکی از سیاسیونی که با منتقدان خود رفتار مناسبی نداشته شناخته می‌شود و مردم سخنان توهین آمیز وی را از یاد نمی‌برند.