نوای جنوب:

شیخ دیاباته گفت: من الان در فوتبال ایران هستم و اینجا فعالیت خود را پیش می‌برم. در حال حاضر کرونا باعث لغو خیلی از رویدادهای ورزشی شده و همه‌چیز تعطیل شده است. خوشبختاته در سلامتی هستم و مشکلی نیست. ایران جزو کشورهایی است که خیلی تحت تاثیر کرونا بوده است. الان شهر خلوت است و رستوران‌ها بسته هستند و کمی شرایط ترسناک شده است. من تا جایی که بشود فقط ترجیح می‌دهم در خانه بمانم و بیرون نروم ولی خب برای دویدن مجبور به تنهایی برای مدتی از خانه خارج شوم.

مهاجم تیم استقلال در مقایسه شرایط کرونا در ایران و فرانسه گفت: یک عده هستند که شرایط را جدی می‌گیرند و عده‌ای هم خیلی جدی نمی‌گیرند. وقتی آمار کشته‌های کرونا بالا رفت فکر می‌کنم تازه مردم در حال جدی‌تر گرفتن شرایط برای عبور از ایران بحران هستند. مردم کم کم در حال نگران شدن هستند. فعلا فقط باید صبور بود. چاره‌ای جز مراقبت از خود و نزدیکانمان نداریم.

مهاجم گلزن استقلال درباره این‌که چرا به ایران و استقلال آمده است، گفت: این آندره‌آ استراماچونی سرمربی سابق استقلال بود که من را به اینجا آورد. اول اصلا تمایلی به آمدن نداشتم ولی خب استقلال تیم بزرگی است و در لیگ قهرمانان آسیا بازی می کند و به خودم گفتم چرا که نه؟ من اتفاقا فردی نیستم که دنبال مهمانی و کلوپ شبانه باشم و به این خاطر به ایران نروم اتفاقا دوست دارم در خانه باشم. اول که تمایل نداشتم چون نمی‌دانستم در ایران زندگی چگونه است و استراماچونی هم را قانع کرد.

او در بخش دیگری از سخنان خود گفت: به‌هیچ‌وجه از آمدن به استقلال پشیمان نیستم. اینجا همه چیز خوب است و دنبال گلزنی هستم و هواداران ارتباط خوبی با من دارند. مدام در خیابان می خواهند با من عکس بیندازند حتی وقتی کرونا آمده بود و من به آنها نیز گفتم با کرونا شوخی نکنید! در ایران نیمی طرفدار استقلال و نیمی طرفدار پرسپولیس هستند. من اینجا دوستان خیلی زیادی پیدا کردم و شرایط برای من خوب است.

دیاباته درباره سطح لیگ برتر ایران گفت: واقعا از سطح لیگ برتر ایران شگفت‌زده شدم. بعضی از بازیکنان بسیار بسیار خوب هستند و از آنها می‌پرسم چرا به اروپا نمی‌روید و آنها می‌گویند مشکلاتی در این زمینه دارند. مردم علاقه وافری به فوتبال دارند و با توجه به اینکه کلوپ شبانه و چنین چیزهایی نیست، آنها بیشتر به ورزشگاه می‌آیند.

این مهاجم در پایان صحبت‌های خود گفت: خیلی خوشحالم با گلزنی توانستم خودم را نشان دهم. اینجا هواداران مدام اسم من را در ورزشگاه به زبان می‌آورند و من شادی گلی دارم که هر وقت آن را انجام می‌دهم همه هواداران یک صدا فریاد می‌زنند و این فوق‌العاده است. حتی خیلی از هواداران پرسپولیس نیز من را دوست دارند و آنها تعجب می‌کنند که با آنها صحبت می‌کنم ولی فوتبال بدون مردم هیچ اهمیتی ندارد. من تنهایی نمی‌توانم بازی کنم.