نوای جنوب:«داور» همان خیابانی است‌ که کاخ دادگستری (وزارت عدلیه) در محدوده منطقه۱۲ و در ناحیه مرکزی تهران قدیم بر آن مشرف استجالب اینکه داور نامی‌ است که «سید حسن تقی‌زاده» معروف، به «علی‌اکبرخان» داد؛ کسی که بعد از ۱۰ سال اقامت و تحصیل در ژنو، وزارت عدلیه(دادگستری) پهلوی اول به او داده شده بود. او سپس به همین نام اهدایی«داور» مشهور شد.  او در سال ۱۳۰۵ وارد دولت رضا شاه شد و از ایدئولوگ‌ها و حزب‌های همراه با پهلوی اول برای نوسازی ایران و ورود به عصر جدید بعد از قاجاریه بود. این جمله او معرف افکار و فعالیت های زمینه ساز و سیاست او در تاسیس پادشاهی پهلوی بود: «باید کسی را پیدا کرد که به ضرب شلاق ایران را تربیت کند.»

 ۵۱سال عمر کرد و در۲۱ بهمن سال ۱۳۱۵ شمسی و زمانی که (بعد از چندین سال عهده داری موفق وزارت عدلیه یا دادگستری) عهده‌دار وزارت مالیه (دارایی) شد و در کسب درآمد برای دولت ناکام ماند. از این رو، رضاشاه به او تشر سنگینی رفت و «علی‌اکبرخان» خودش را در منزل شخصی‌ در تجریش با خوردن تریاک کشت. او به پدر بوروکراسی ایران شهرت داشت و در نیم قرنی که زیست همه مراتبی که در طی این دوران طی کرد هیچ کس به قدر و منزلت آداب‌دانی، جسارت و جاه‌طلبی او شهرت نیافت. خصلت و ویژگی‌هایی که به مزاج رضاشاه خوش نمی‌آمد و همین ناقوس مرگ را برای او به صدا در آورد.

نمایی از خیابان داور کنونی

منبع: همشهری آنلاین