نوای جنوب:تورج دهقانی، مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس، در سخنانی بر اهمیت استراتژیک پارس جنوبی تأکید کرد؛ اما پشت این اعداد و ارقام درخشان، حقیقت تلخی نهفته است.۷۰۰ میلیون مترمکعب تولید گاز از پارس جنوبی

🔹 ۱۰۰ میلیارد دلار درآمد سالانه از پارس جنوبی

🔹 ۷۰ درصد گاز مصرفی کشور از پارس جنوبی تأمین می‌شود

🔹 ۴۰ درصد تولید بنزین کشور وابسته به گاز پارس جنوبی است

🔹 ۵۰ درصد خوراک پتروشیمی‌های کشور از این منطقه تأمین می‌شود

🔹 ۵۰ درصد گاز نیروگاه‌های برق کشور از پارس جنوبی تأمین می‌شود

اما کنگان و عسلویه، شهرهایی که میزبان این غول عظیم اقتصادی هستند، هنوز از کمترین امکانات درمانی، آموزشی و رفاهی بی‌بهره‌اند.

رسانه ها هر هفته شاهد گلایه مردم، ائمه جمعه ، نماینده مردم در شورای شهر و روستا هستند.

با وجود اینکه این منطقه سهم بزرگی در اقتصاد کشور دارد، اما ساکنان و کارکنان آن در شرایطی نامناسب زندگی می‌کنند. در حالی که میلیاردها دلار از این منطقه به اقتصاد کشور تزریق می‌شود، مردم آن با کمبودهای اساسی در حوزه‌های درمان، آموزش و رفاه مواجه‌اند.

خدمات درمانی ضعیف: بیمارستان‌های موجود، فاقد تجهیزات مدرن و پزشکان متخصص کافی هستند. بسیاری از بیماران مجبورند برای دریافت درمان مناسب، مسافت‌های طولانی را به شیراز یا بوشهر طی کنند.

آموزش ناکافی: کمبود مدارس باکیفیت و دانشگاه‌های تخصصی، موجب شده بسیاری از دانش‌آموزان این منطقه برای تحصیل مجبور به مهاجرت شوند.

امکانات رفاهی حداقلی: باوجود گرمای طاقت‌فرسای منطقه، زیرساخت‌های شهری همچنان ضعیف است و از استانداردهای یک شهر صنعتی فاصله دارد.

درمان برای شیراز، درد برای کنگان و عسلویه

در تصمیمی ناعادلانه، در تاریخ ۹ بهمن ۱۴۰۲، "اوجی" "وزیر نفت" دولت قبل کلنگ بیمارستان نفت را در شیراز به زمین زد.

شیراز شهری که خود دارای مراکز درمانی مجهز و دانشگاه علوم پزشکی پیشرفته است.

این تصمیم در حالی اتخاذ شد که عسلویه و کنگان، میزبانان اصلی صنعت نفت و گاز کشور، همچنان از حداقل امکانات درمانی محروم‌اند. این دو شهر که هزاران کارگر، متخصص و خانواده‌های آنان را در خود جای داده‌اند، سال‌هاست با کمبود شدید بیمارستان‌های مجهز، نبود پزشکان متخصص، و فاصله زیاد تا مراکز درمانی استاندارد مواجه‌اند.