نوای جنوب:در نهایت نوبت به جوایز توپ طلا رسید. توپ طلای زنان به آیتانا ‏بونماتی اسپانیایی رسید. این ستاره بارسلونا مثل سال گذشته توپ ‏طلا را به دست آورد تا مشخص شود ملکه بی چون و چرای فوتبال ‏زنان است. ‏حالا نوبت به جایزه اصلی بود. توپ طلا. همانطور که در چند ساعت ‏قبل از شروع مراسم گفته می‌شد رودری فرا خوانده شد تا روی صحنه ‏برود. ستاره مصدوم سیتی با چوب‌های زیر بغلش روی صحنه رفت و ‏توپ طلا را به دست گرفت و بوسید.

هافبک دفاعی محبوب پپ ‏گواردیولا که مهمترین نقش را در قهرمانی سیتی در لیگ برتر و سپس ‏قهرمانی اسپانیا در یورو داشت جلوتر از رقیب قدری مثل وینیسیوس ‏به بزرگترین جایزه انفرادی دنیای فوتبال دست پیدا کرد. ‏

لحظه رستگاری: لحظه‌ای که ژرژ وه‌آ به انتظارها پایان داد و نام رودری را به عنوان برنده توپ طلای امسال اعلام کرد.

رودری بعد از دریافت توپ طلا گفت: “چه شب فوق‌العاده‌ای برای من ‏است. اگر اجازه بدهید به زبان خودم اسپانیایی حرف می‌زنم. باید از ‏خیلی‌ها تشکر کنم. اول از همه از فرانس فوتبال و یوفا به خاطر این ‏جایزه. به خاطر اینکه یک سال دیگر در این مراسم بودم. می‌خواهم از ‏همه کسانی که به من رای دادند سپاسگزاری کنم. کسانی که به من ‏اعتماد کردند. می‌دانم امشب نه برای من بلکه برای خانواده‌ام و ‏کشورم خیلی خاص است. می‌خواهم از مهمترین شخص زندگی‌ام، ‏نامزدم، تشکر کنم. بدون تو این مسیر طی نمی‌شد. همینطور از ‏خانواده و دوستانم تشکر می‌کنم. تا جایی که من می‌فهمم فوتبال ‏یک ورزش جمعی است و اگر اینجا هستم به لطف سیتی و کادر فنی ‏و بازیکنانش است. بدون شما امکان نداشت به اینجا برسم. ‏همینطور از تیم ملی و از لوئیس که سال‌ها است به من اعتماد ‏داشته. می‌خواهم به کارواخال اشاره کنم که مصدومیتی شبیه به ‏من دارد و مثل من شایسته این بود که اینجا بایستد. و کسی که به ‏زودی اینجا خواهد بود: لامین. امروز پیروزی من نیست، پیروزی ‏فوتبال اسپانیا است. خیلی‌ها بودند که شایسته این جایزه بودند ولی ‏به دستش نیاوردند مثل اینیستا، ژاوی، ایکر، بوسکتس و خیلی‌های ‏دیگر در فوتبال اسپانیا. خیلی از دوستانم زنگ زدند و گفتند اینکه توپ ‏طلا به یک هافبک برسد یعنی برد فوتبال. بالاخره هافبک‌ها که ‏همیشه در سایه کار می‌کنند دیده شدند و این به نفع فوتبال است. ‏من 17 ساله بودم که چمدانم را بستم و به دنبال رویایم رفتم. رفتن ‏به ویارئال و بازی در لالیگا. یادم می‌آید یک روز که نه شنیده بودم و ‏گریه می‌کردم پدرم گفت تا اینجا آمده‌ایم و قرار نیست جا بزنیم. از آن ‏روز ذهن من تغییر کرد. من پسر نرمالی شدم که به ارزش‌هایش ‏احترام می‌گذاشت، درس می‌خواند و سعی می‌کرد کارهای خوب و ‏درست انجام بدهد. از همه شما متشکرم.”