نوای جنوب: 41 گزینه به عنوان شهردار جدید تهران توسط منتخبین شورای ششم معرفی شده اند. قرار است شهردار جدید پایتخت طی مراحلی بزودی انتخاب شود. بازار گمانه زنی ها درباره سکاندار جدید ساختمان بهشت داغ است. درباره این موضوع با علیرضا نادعلی، متخب شورای ششم تهران به بحث و گفت وگو نشستیم که جزئیات آن به شرح ذیل است.

آغاز فعالیت رسمی شورا از 14 مرداد/ برنامه جهادی برای انتخاب شهردار

پس از انتخابات شورای ششم بحث انتخاب شهردار تهران مطرح شده است. آیا انتخاب شهردار قبل از شروع به کار رسمی شورا انجام می شود و جلسه رسمی شورای ششم چه زمانی خواهد بود؟

شورای منتخب ششم شهر تهران و منتخبین آن در واقع هنوز به صورت رسمی کار خودشان را آغاز نکرده‌اند و این اتفاق قرار است ان‌شاءالله 14 مرداد اتفاق بیفتد و با اینکه از 14 مرداد جلسات رسمی خواهد بود، اما به جهت اینکه بالاخره ما اگر اراده می‌کنیم که مدیریت جهادی را در تهران احیا کنیم و برای اداره شهر تهران چنین رویکردی را ان‌شاءالله انتخاب می کنیم، حتما ورودی این کار هم باید یک جنس حرکت جهادی و شبانه روزی باشد.

مهم‌ترین اتفاق هر دوره‌ از شورای شهر، انتخاب شهردار 

یک انجام وظیفه پرحجم باید اتفاق بیفتد برای اینکه همه کارها به موقع و بلکه زودتر از آن زمانی که لازم است آماده شود، شاید مهم‌ترین اتفاق هر دوره‌ از شورای شهر، انتخاب شهردار تهران باشد به جهت اینکه با یک انتخاب درست، مدیریت شهری، اداره شهر بزرگ تهران و همین‌طور حل مسائل شهری به نحو بهتری اتفاق می‌افتد. شورا کماکان نقش تقنینی و نظارتی خودش را دارد با اینکه شهردار را انتخاب می‌کند. اما اگر شورا شهردار را درست انتخاب کند، این دو عنصر مکمل با همدیگر ادامه راه را به سمت توفیق پیش خواهند برد و به نتیجه خواهند رسید، اما اگر فقط یک گزینه نه چندان دلچسب و نامتناسب و نامناسب انتخاب شود، شما هرچقدر هم قانون‌گذاری و نظارت کنید در شورا، بالاخره از یک حدی توفیق بیشتر نخواهد بود.

برای همین ما تقریبا سه روز در هفته ساعات زیادی جلسه داریم، در روزهای دیگر هم با یک دیگر دائم در ارتباط  و رایزنی هستیم. طبعا مشورت‌هایی هم از بیرون و از مردم گرفته می‌شود. در چند روز گذشته شورای ائتلاف نیروهای انقلاب اسلامی از مردم خواست نظر خود را در خصوص شاخص های انتخاب شهردار اعلام کنند.

ما دنبال این هستیم که 14 مرداد به محض اینکه وارد شورا شدیم و شورا رسمیت پیدا کرد، مهم‌ترین تصمیم تعیین کننده این جمع منتخب در زمان خودش به ثمر برسد و ثانیه‌ای از این قضیه عقب نیفتیم.

اولین مصوبه شورای ششم تهران، انتخاب شهردار

 اولین مصوبه مهم شورا انتخاب شهردار است و اولین تصمیم تعیین کننده و مهم شورا انتخاب شهردار خواهد بود.

روند دقیق انتخاب شهردار چگونه است و پاسخ شما به برخی انتقادات مبنی که گفته می شود برخی فشارها برای انتخاب شهردار وجود دارد، چیست؟

شورای شهر، شهردار تهران را انتخاب می کند، حتما تدارک، تمهید و رایزنی و به تعبیری، چانه زنی در خصوص این امر مهم  صورت می گیرد حتما با همه صحبت خواهد شد، نظر همه اخذ خواهد شد، اما تصمیم‌گیر اصلی اعضای شورا هستند؛ هر کس پیشنهاد دارد، به طریقی  به اعضای شورا برساند و اعضای شورا در گزینه‌هایی که احصا می‌کنند  موضوعات را مورد توجه قرار  می دهند. گزینه های شهرداری نمره‌گذاری می‌شود و افرادی که نمره مناسب را آوردند، وارد فاز بعدی انتخاب می‌شوند، بعد از آنها درخواست می‌شود که برنامه‌های خلاصه‌شان را در واقع جمع و جور کنند و بیاورند و مصاحبه با آنها شود و نهایتا رأی گیری اتفاق می‌افتد.

در این ورودی قضیه ممکن است هر کس پیشنهاد‌اتی داشته باشد، یک نفر ممکن است 10 نفر را پیشنهاد کند، یکی دیگر ممکن است 2 نفر را پیشنهاد کند، نظرات ایجابی پیشنهاد‌ی همه احصا می‌شود،  افراد لیست می‌شوند و بعضی از شاخص‌های مهم‌تر را که ورودی افراد هستند، با آنها سنجه می‌کنیم، اگر ارزیابی راجع به آنها مثبت بود، وارد مرحله بعدی می‌شوند. که در حال حاضر شاخص‌ها احصا شده است. 

ملاک‌هایی که برای شاخص ها احصا شد چه بود؟

برخی شاخص ها کلی و برخی جزئی بود. مثلا فرض کنید بالاخره در مورد پاک‌دست و ساده‌زیست بودن فرد، به عنوان یک شرط لازم نگاه می‌شود و در مورد موضوعی مانند اینکه فرد توانمندی مدیریت اقتصادی و مالی داشته باشد برای تامین منابع پایدار اداره یک کلانشهر بزرگی مثل تهران، این به عنوان یک مورد دقیق‌تر مثلا یک شاخص کلی‌تر در نظر گرفته می شود.

به شاخص‌های انقلابی دقت کردیم

ما به شاخص‌های انقلابی دقت کردیم.  انقلابی بودن را به عنوان یک ضابطه کلی در ذهن‌مان در نظر گرفتیم، یک شاخص کلی در نظر گرفتیم که اگر فرد فی‌الواقع به معنای واقعی کلمه انقلابی باشد، او حتما تعهد و تخصص خواهد داشت و حتما برای حل مسأله خردورزی جمعی خواهد کرد، همچنین حتما دوندگی برای اداره شهر تهران و حل مسائل شهر تهران خواهد کرد و تعامل با دیگر دستگاه‌ها خواهد داشت. عنوان انقلابی خیلی مهم است و جزو شاخص‌های کیفی و کلی ماست.

یا مثلا ساده زیست بودن یا پاکدست بودن هم بسیار اهمیت دارد. اگر فردی به عنوان شهردار اهل بریز و بپاش باشد، اهل صرفه جویی نکردن باشد، اهل مدیریت‌های تجمل گرایانه باشد، اول کسی که درواقع از این ضرر خواهد برد مردم تهران خواهند بود؛ یعنی صرفا یک سلیقه ایدئولوژیک نیست، خصوصا در شرایطی که الان با تحریم و هزار مسأله دیگر و با کاهلی‌های دولت در 8 سال گذشته و رویکردهایی که 4 سال گذشته از شهردار تهران بوده، مواجه ایم

 مدیریت جهادی باید کمی و کیفی باشد

همچنین اگر می‌گوییم مدیریت جهادی، یعنی در شرایطی که ما دچار مسائل مختلف و بزرگ و کوچک شهر تهران هستیم یک نفر خودش و تمام تیمش شبانه روز باید بدوند برای حل این مسئله و این دویدن نباید فقط کمی باشد، باید کمی و کیفی باشد؛ یعنی باید بتوانند این مسائل را حل کنند.

برخی شاخص های شهردار خیلی واجب است

 برخی از شاخص‌ها واجب‌تر و یا خیلی واجب است و برخی در حد استحباب است در هر صورت ما روی شاخص‌هایی که انتخاب شده، بحث مفصل کردیم و فکر می‌کنم دقیق انتخاب شده است. 

شهردار باید کار کلان خدماتی انجام دهد

به نظرتان شهردار تهران سیاسی و یا از بدنه شهرداری باشد پایتختی پویاتر خواهیم داشت؟

ما سه مدل مدیر داریم؛ مدیر عالی، مدیر میانی، مدیر جزء. مدیر جزء، مدیر فنی است، همان تکنیسینی که حتما هم سطح مهمی از کار است. کارهای فنی را انجام می‌دهد، مدیر عالی هم مدیری بوده که راهبری می‌کند و سطحش باید از سطح میانی که جمع کردن مدیران جزء و بحث‌های نیمه راهبردی است بالاتر باشد.

تهران به شهردار ملی نیاز دارد

ما برای شهر تهران و اداره آن باید چهره ملی باید انتخاب کنیم؛ چراکه این چهره ملی وقتی که ملی بودنش اثبات می‌شود، به یک نحوی درواقع متضمن آن است که او باید حتما یک فهم مدیریتی بالا، فهم فرهنگی بالا، فهم اجتماعی بالا و فهم سیاسی بالا داشته باشد. من معتقدم آنچه که شهردار تهران باید در تهران انجام دهد، یک کار عظیم و کلان خدماتی است. خدمات فنی، عمرانی، فرهنگی، اجتماعی، شهرسازی و... پس جایگاهش یک جایگاه سیاسی نیست. اشتباه نشود، او قرار نیست کار سیاسی انجام دهد.

شما بین جایگاه ملی و سیاسی تفاوت قائلید؟

تفاوت قائلم ولی معتقدم که جایگاه ملی متضمن فهم مدیریتی، فهم سیاسی، فهم فرهنگی و فهم اجتماعی بالا است.شهردار همه اینها را باید داشته باشد تا بتواند مجموعه‌ای با ترکیب و ماموریت‌های شهرداری تهران را اداره کند. پس معتقدیم یک نفر با داشتن سطح ملی و دارای توان بالای مدیریتی، فهم بالای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی می‌تواند بیاید در یک چنین سطح مدیریت بالایی کار کند و اگر این را نداشته باشد کم می‌آورد. پس جایگاه، جایگاه خدمات‌رسانی است اما گزینه ای که باید بیاید و در این جایگاه قرار بگیرد، لازم است این ویژگی‌ها را حتما داشته باشد.

رئیس جمهور هم فقط کار سیاسی انجام نمی دهد

مگر ما وقتی می‌گوییم رئیس جمهور باید رجل سیاسی باشد، یعنی اینکه این فرد فقط باید بیاید کار سیاسی انجام دهد، این فرد باید بیاید کار اداره کشور را انجام دهد، از اداره پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌های کشور گرفته تا انرژی هسته‌ای، آموزش و پرورش و فرهنگ و حتما این فرد اگر بخواهد جریان‌های مختلف جامعه را اداره کند و راهبری کند باید فهم فرهنگی، فهم اجتماعی و فهم سیاسی درست داشته باشد. بنابراین شهرداری تهران خیلی شبیه به آن جایگاه است؛ یعنی در اشل کوچک‌تر باید بتواند تهران را همان طور اداره کند.

قالیباف مشهدی بود ولی تهران را خوب اداره کرد

به نظر شما شهردار تهران لزوما باید تهرانی باشد تا بتواند با شناخت بهتر پایتخت را اداره کند؟

این یک امر مستحقی بود، خیلی خوب است اینطور باشد، قالیباف به عنوان شهردار پایتخت در 12 سال، مشهدی بود، اما شهر تهران را خوب اداره کردند، اما حتما یک دلیلش این بود که ایشان قبلا از آن نیروی انتظامی را اداره کرده بودند که به واسطه نیروی انتظامی شناخت بسیار خوبی نسبت به شهر تهران پیدا کرده بودند، یعنی خود اصل حرف این ماجرا را تائید می کند.

 پس لزومی ندارد حتما شهردار تهرانی باشد البته اما اگر نتیجه‌گیری‌اش این خواهد بود که این فرد شناخت خوبی به شهر تهران داشته باشه حتما لازم است کسی باشد که یا خوب تهران را درک کرده یا مسئولیت‌های مختلف در شهر تهران داشته و یا تهرانی خیلی غلیظ و شدیدی باشد، همه اینها می‌تواند توفیق برایش ایجاد کند. خصوصاً اداره کردن تهران یک ظرافت‌هایی دارد و جریان اجتماعی مردم هم همینطور که اگر کسی از  لایه‌بندی‌های اجتماعی درون شهر  باشد و نمایندگی کند و فهم درستی از آن داشته باشد و در نقطه اداره شهر هم قرار بگیرد، حتما برای او در اداره این امر آورده‌های زیادی خواهد داشت.

برخی دوست دارند صحنه خیلی پرهیجان از انتخاب شهردار بسازند

برخی در فضای مجازی مطرح کرده اند که منتخبین شورای ششم از سوی برخی افراد و جناج ها برای انتخاب گزینه هایی به عنوان شهردار تحت فشار هستند. نظرتان را در این زمینه بفرمائید. 

فکر می کنم بعضی‌ها دوست دارند صحنه خیلی پرهیجانی از این اتفاق بسازند، من اینقدر که این قضیه را خطیر می دانم، هیجان‌انگیز و پر از التهاب نمی‌بینم. اگر فردی سابقه درخشان در عملکردش نداشته باشد می‌تواند با انتخاب شدن به عنوان شهردار تهران مطرح شود. چون سابقه سیاسی شهردار به نحوی بوده که برخی آن را سکوی پرش می دانند. چون واقعا جایگاه شهرداری تهران هم اهمیت داشته،  همچنین نیروهایی که به عنوان شهردار مطرح  بوده ان در سپهر سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در واقع کشور جایگاه ویژه داشتند و به شدت نور و پرژکتور رویشان منعکس و متمرکز بوده و هم کردار و کرده‌شان مورد قضاوت و اهتمام رسانه‌ها بوده و هم در اتفاقات اجتماعی ـ سیاسی کشور مؤثر بوده اند.

ولی می‌خواهم عرض کنم در ورودی هر کسی می‌تواند رایزنی کند، پیشنهاد کند، مشورت بدهد و خردورزی جمعی اصلاً یعنی همین.

رأی‌دهندگان 21 نفر بیشتر نیستند/ فشاری برای انتخاب نیست

 اما رأی‌دهندگان 21 نفر بیشتر نیستند. 21 نفرند که با همدیگر تصمیم می گیرند و خردورزی جمعی را انجام می‌دهند و بعد به گزینه نهایی می‌رسند. خب چه اشکالی دارد هر کس هر رایزنی از هر دستگاهی داشته باشد؟ چه ایرادی دارد هم رایزنی کنند هم حرف بزنند، اما من فشاری ندیدم. 

برای شفافیت ارزش ویژه قائلیم

گزینه‌های مدنظر تقریبا چه زمانی رسانه‌ای و علنی می‌شوند؟

ما ضمن اینکه برای شفافیت در این دوره شورا ارزش ویژه قائلیم، اما معتقدیم که تا جائی که می‌توانیم باید برای ذهن مردم کمتر چالش تولید کنیم. یعنی بهترین کاری که می‌توانیم بکنیم این است که انتخابمان انتخاب خیلی خوب و ویژه‌ای باشد تا به حل مشکلات مردم تهران بهتر و بیشتر بتواند کمک کند. اما اینکه هر سه ثانیه یکبار با هر اتفاقی و هر رایزنی و هر چیزی ما بیاییم موضوعی را در داخل رسانه بگوییم و از اصل تصمیم‌گیری، التهاب و حواشی‌اش بیشتر بشود موافق نیستم و از آن طرف قضیه هم ما برویم پشت درهای بسته بنشینیم و هر آنچه که می‌خواهیم رایزنی کنیم و به تصمیم برسیم و هیچ‌کسی از روال این قضیه خبری نداشته باشد این را خلاف شفافیت می‌دانم، یک تعادلی بین این دو، راه‌حل ماست. 

بعضی دیدگاه‌ها وجود دارد می‌گویند شهردار باید از دل شهرداری باشد تا شناخت داشته باشد نسبت به اتفاقات درون شهر و فرایندهای درونش و چالش‌هایش، این شاخص مؤثری برای انتخاب شهرداری است؟ 

 این هم یک فاکتور ارزشمندی است که فردی درون سیستم مدیریت شهری کار کرده باشد اما این امتیاز آنقدر تعیین‌کننده نیست که برای شهرداری کافی باشد.

مردم باید خیالشان راحت باشد/ شهردار نباید چهره تندروی سیاسی باشد

 مردم باید خیالشان راحت باشد. ما به صورت بدیهی نگاهمان این بود که هر کسی را می‌خواهیم به عنوان شهردار تهران انتخاب کنیم نباید یک چهره تندروی سیاسی باشد. تندرو در ادبیات انقلاب اسلامی شناخته شده است. من مثال نمی‌زنم، چون نمی‌خواهم بحث‌هایمان خیلی سمت بحث‌های سیاسی برود. اما ما چهره انقلابی را لزوما چهره تندروی سیاسی نمی‌گوییم. اتفاقاً در تعریف بین تندروی،‌ کندروی و مشی تعادلی که حالا حداقل مشی اعتدالی که دولت ادعا می‌کرد در خصوص آن پرچمدار است، مقام معظم رهبری بحث‌های خوب و خیلی سازنده‌ای داشتند و راهنمایی‌های بسیار خوبی کرده اند. ما هر موضع‌گیری انقلابی یا هر راهبری انقلابی را نمی‌گوییم آدم تندروی سیاسی و این برای اعضای شورا حل شده بود.لذا ما به هیچ عنوان از چهره تندروی سیاسی نمی‌خواهیم استفاده کنیم.

ما نمی‌گوییم فقط یک چهره سیاسی بیاید شهر تهران را اداره کند

حرف ما این است ما نمی‌گوییم یک چهره سیاسی فقط بیاید شهر تهران را اداره کند. اتفاقا می‌گوییم باید کسی بیاید که سطح بالای از فهم مدیریتی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی داشته باشد و به نظرم این موارد در مورد آقای قالیباف، در مورد آقای احمدی‌نژاد، در مورد آقای کرباسچی صدق می‌کرد ولی با گرایشات مختلف و تنوع و تفاوت‌هایی که بین‌شان بوده است.

کسی در اداره شهر تهران موفق خواهد بود که جوانگرایی را به رسمیت بشناسد

چقدر بین تجربه و جوانگرایی شهردار جدید وزن قائل می‌شوید، یعنی الان انتخاب شما یک فرد باتجربه خواهد بود یا جوان؟

ببینید! من معتقدم که بیانیه گام دوم که مقام معظم رهبری در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی صادر کردند، یک بیانیه تعارفی و در واقع تزئینی نبود. مبانی‌، محور و عناصر مشخص‌کننده و معین‌کننده‌ای دارد و شاید بشود گفت یکی از شالوده‌های مهمش بحث جوانگرایی است؛ در گام دوم انقلاب اسلامی اصل کار در دست نسل سوم و جوان ماست، این به معنای کنار گذاشتن تجربه گرانقدر مجرّبین نیست، اتفاقاً نگاه ما چون نگاه دینی است، در نگاه دینی واقعاً تجربه بزرگترها مورد توجه است. کسی در اداره شهر تهران موفق خواهد بود که هم جوانگرایی را به رسمیت بشناسد و هم از تجارب استفاده شود بنابراین برای شهرداری تهران باید از افراد مو سفید و جوانان حتما استفاده به اندازه کافی بشود و جوانگرایی فکر می‌کنم یک عنصر غیرقابل حذف است.

سخن پایانی شما در مورد انتخاب شهردار چیست؟

من معتقدم ان‌شاءالله به جهت اینکه سلایق انقلابی و فهم مدیریتی اعضای شورا و برادران و خواهران خیلی به یکدیگر نزدیک است، پیش‌بینی می‌کنم که ان‌شاءالله، ‌نتیجه خوبی حاصل شود. همچنین آنچه که مسلم است در یک بنا و نهاد مردم‌سالاری مثل شورای شهر تهران حتما تضارب آرا، تفاوت نگاه‌ها و تفاوت سلیقه‌ها خودش باعث سازندگی خواهد بود. امیدواریم همه اینها با آن نیت خیری که همه دوستان دارند به تفضل الهی و دعای مؤمنین ان‌شاءالله به یک تصمیم خوبی ختم شود که طی چهار سال، آینده خوبی را برای شهر بزرگ تهران به عنوان ام‌القرای جهان اسلام و پایتخت جمهوری اسلامی رقم بزنیم.